Το ηλεκτρονικό περιοδικό Human mag υποδέχεται στη στήλη συνεντεύξεις τη συγγραφέα Χρύσα Λυκούδη
Η Χρύσα Λυκούδη γεννήθηκε στα Καραμεσηνέικα, χωριό κοντά στην Πάτρα και δημοτικό σχολείο πήγε στη Λυκούρια Καλαβρύτων. Το 1970 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Πάτρα όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Γ΄ Γυμνάσιο Θηλέων. Φοίτησε στην ιδιωτική Σχολή Διοίκησης και Λογιστικής στην Πάτρα. Το 1977 διορίστηκε ως Ε.Τ.Ε.Π στο Εργαστήριο των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ πια έχει συνταξιοδοτηθεί. Από τα εφηβικά της χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων που έχουν μείνει στο συρτάρι της. «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας: Η Ψυχοκόρη» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ »ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ», ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΧΡΥΣΑΣ ΛΥΚΟΥΔΗ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
HUMAN MAG
1 Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Για μένα είναι κατάθεση ψυχής. Είναι η αγάπη μου για το χωριό μου και το ποτάμι μας τον Λάδωνα. Είμαι ευγνώμων στον Εκδοτικό Οίκο «ΩΚΕΑΝΟΣ» και ιδιαίτερα στην εκδότριά μου κ. Ελένη Κεκροπούλου που πίστεψε στη γραφή μου, εμπιστεύτηκε την ιστορία μου και μου έδωσε υπέρτατη χαρά και ικανοποίηση, γιατί μέσω του βιβλίου μου οι αναγνώστες μου θα γνωρίσουν το χωριό μου και το ποτάμι μας.
2 Ποιου βιβλίου συγγραφέας θα θέλατε να ήσασταν εσείς;
Δεν τολμώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να γράψω ένα αριστούργημα όπως το μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ» που είναι ο φάρος μου, αλλά είναι διακαής πόθος να γράψω ένα τόσο δυνατό βιβλίο.
3 Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Πιστεύω ότι ο κάθε χαρακτήρας έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο και είναι μοναδικός. Ο ρόλος της γιαγιάς Αναστασίας -είναι μια από τις αγαπημένες ηρωίδες του βιβλίου μου-, είναι δυνατός και πολύπλευρος. Κάποιες από αυτές τις πλευρές του ίσως να σκεφτόμουν να τις χρησιμοποιήσω και σε κάποιο άλλο μυθιστόρημά μου.
4 Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Το μυθιστόρημά μου «Τη μέρα που στέρεψε οΛάδωνας – Η Ψυχοκόρη» μπορεί να θεωρηθεί αυτόνομο, αλλά έχει και δεύτερο μέρος το οποίο ολοκλήρωσα πρόσφατα. Η ηρωίδα μου η Αιμιλία μέσα από τις αναμνήσεις της θυμάται τη ζωή της και τους αγώνες της μέχρι να γίνει μια φημισμένη γιατρός χειρουργός ογκολόγος και στη συνέχεια, στο σήμερα, αποφασίζει να ανακαλύψει το πώς και το γιατί κάποιων άλυτων γρίφων και να ξορκίσει τους δαίμονές της που την ταλανίζουν τόσα χρόνια μέσα από εφιάλτες. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Λάδωνα και στον παιδικό της έρωτα τον Ορφέα! Οι αποκαλύψεις συγκλονιστικές, απίστευτες, φέρνουν τη συντριβή αλλά κι έναν παθιασμένο έρωτα.
5 Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;
Όσο εύκολη κι αν φαίνεται η απάντηση δεν είναι εφικτή για μένα. Υπάρχουν συγγραφείς που τους θεωρώ ογκόλιθους και τους λατρεύω, όπως επίσης λατρεύω αρκετούς, που δυστυχώς δεν έχουν την αναγνώριση που περίμενα στα βιβλία τους.
6 Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και ποιό το τελευταίο;
Εκεί στα δώδεκά μου χρόνια, μου έκαναν δώρο το μυθιστόρημα της συγγραφέως Χάρριετ Μπίσετ Στόου «Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά». Ένα βιβλίο που με συγκλόνισε και με έκανε να αναλογιστώ την αξία της ισότητας και της ελευθερίας. Τελευταία ολοκλήρωσα το μυθιστόρημα της συγγραφέως Σοφίας Δημοπούλου «Πως Υφαίνεται ο Χρόνος» που το αγάπησα και έχω ήδη αρχίσει το βιβλίο της Αργυρώς Μαργαρίτη «Vinsanto» που η γραφή της είναι μοναδική και γλυκιά σαν το κρασί.
7 Αν σας έλεγα να καλέσετε έναν συγγραφέα σε δείπνο, ποιον θα διαλέγατε και γιατί;
Τον αγαπημένο μου Κολομβιανό Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Λατρεύω τον τρόπο γραφής του. Λατρεύω τον «μαγικό ρεαλισμό» της γραφής του. Δικαίως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς.
8 Τι δεν θα ξανακάνατε πλέον;
Ποτέ δεν λέω «ποτέ». Η ζωή είναι απρόβλεπτη και κάποιες πράξεις μας, που αρνούμαστε σήμερα, μπορεί να επαναληφθούν κάτω από περίεργες συνθήκες.
9 Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;
Όταν ολοκλήρωσα και το δεύτερο μέρος του βιβλίου μου δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι «τελείωσε». Δεν μπορώ να εγκαταλείψω χαρακτήρες που τόσα χρόνια λάτρεψα, αγάπησα, ύμνησα, αλλά και απογοητεύτηκα, θύμωσα μαζί τους, γέλασα μαζί τους. Όσο ετερόκλητοι κι αν είναι μεταξύ τους, τούς θεωρώ οικογένειά μου. Μου είναι πολύ δύσκολο να τους εγκαταλείψω γι αυτό συνεχίζω να διαβάζω πάλι και πάλι τα δυο βιβλία μου.
10 Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
Στο πρώτο μυθιστόρημά μου έχω πάρει γεγονότα και χαρακτήρες από το οικείο περιβάλλον μου. Οι περισσότερες ιστορίες μου είναι πραγματικές διανθισμένες βέβαια με μυθοπλασία. Η ηρωίδα μου η Αιμιλία, έχει αρκετά στοιχεία από τη δική μου παιδική ζωή, αλλά στην πορεία έγινε μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη γυναίκα που θα ήθελα να της μοιάσω.
11 Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Πιστεύω ότι με χαρακτηρίζει η αισιοδοξία, η μαχητικότητα και η επιμονή στο στόχο μου. Σε κάθε δυσκολία της ζωής, προσπαθώ να βρω χαραμάδες με φως και αγωνίζομαι μέχρι να ανοίξω διάπλατα τα παράθυρα να εισέλθει ο ήλιος και το απέραντο χρώμα του καθάριου ουρανού.
12 Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
«Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας – Η Ψυχοκόρη» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα και πρόσφατα ολοκλήρωσα το δεύτερο μέρος του με τον ίδιο γενικό τίτλο: «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας – Η Επιστροφή».
13 Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Όπως προανέφερα είναι δυλογία. Το πρώτο βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί αυτόνομο, αλλά η λέξη «τέλος» στην κυριολεξία γράφτηκε στο δεύτερο βιβλίο. Πέρασαν αρκετά χρόνια να ολοκληρωθεί η ιστορία που είχα στο μυαλό μου και από την αρχή είχα σκεφτεί ποιο θα είναι και το τέλος της. Η ηρωίδα μου όμως αντέδρασε ανάλογα με το χαρακτήρα της και την τελευταία στιγμή έδωσε εκείνη το «τέλος» που ήθελε.
14 Τέλος, πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας;
Ξεκινώντας τη γραφή αυτού του μυθιστορήματος, στόχος μου ήταν να περιγράψω τη σκληρή βουνίσια ζωή από το 1870 περίπου και μετά όπως την έμαθα από τις διηγήσεις των γιαγιάδων μου. Επιπλέον να υμνήσω τη βουνίσια γυναίκα, τη μάνα και το πανέμορφο ποτάμι μας το Λάδωνα. Η ιστορία ξεκινά με την Αιμιλία, ώριμη, χαρισματική γυναίκα, τρυφερή μάνα και επιτυχημένη γιατρός χειρουργός ογκολόγος να εγχειρίζει τη μάνα της από καρκίνο. Την ώρα εκείνη παρουσιάζεται μπροστά της η νεκρή γιαγιά Αναστασία, ολοζώντανη και την ενθαρρύνει με τον τρόπο της. Αυτή η επίσκεψή της θα την βάλει σε σκέψεις για τις ταραγμένες σχέσεις με τη μάνα της που την έδωσε μικρή ως ψυχοκόρη στα ξαδέλφια της στο βουνίσιο χωριό, εκεί που πηγάζει ο ποταμός Λάδωνας. Η Αιμιλία μέσα από τις αφηγήσεις των συγγενών της και τις θαμμένες αναμνήσεις της θα αναβιώσει την παιδική της ζωή. Όσα μυστήρια γεγονότα συνέβησαν από τη στιγμή που γεννήθηκε εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό μέχρι τα δώδεκά της χρόνια. Μυστήριο θα παραμείνει για τους χωριανούς και η στέρεψη του Λάδωνα για μια εβδομάδα, εξαιτίας της. Μυστήριο το ιδιαίτερο δέσιμό της με τη γιαγιά Αναστασία, τη μαμή και πρακτική γιάτρισσα που όλοι λάτρευαν στο χωριό. Μυστήριο κρύβει και ο έρωτάς της με τον Ορφέα που θα δεθούν μέσα από χαρές, πληγές και θανάτους. Μέσα από τη δική της πολυτάραχη ζωή στο χωριό θα γνωρίσουμε τον τρόπο ζωής, τα ήθη και τα έθιμα, τους θρύλους, τις δεισιδαιμονίες, την φτώχεια, τους λιμούς, αλλά και το δέσιμο της οικογένειας και το ρόλο της μάνας.
Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στο νέο σας βιβλίο
Για το περιοδικό Human mag
Αλίνα Παπαδοπούλου & Partners
Human Magazine 